A
admin
Guest
Eğitim-İş (Eğitim ve Bilim İşnazarannleri Sendikası), eğitim-öğretim periyodunun başlamasıyla bir arada öğrencilerin yaşadığı problemlerin hükümet tarafınca görülmediğini belirtip, “Bu ülkenin gençlerinin azarlanmaya, baskılanmaya, sindirilmeye, borçlandırılmaya değil desteklenmeye gereksinimi vardır” açıklamasını yaptı.
Eğitim-İş Merkez İdare Şurası, “AKP İktidarı Gençlerin Yoksulluğunu Görmüyor” başlığıyla yaptığı yazılı açıklamada, 2021-2022 eğitim-öğretim periyodunun başlamasıyla birlikte öğrencilerin yaşadığı problemlerin hükümet tarafınca görülmediğine dikkat çekti.
“Rakamlar biroldukça açıdan kendisini yalanlamaktadır”
Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan‘ın, “Biz misyona geldiğimizde üniversite öğrencilerinin aldığı burs 45 liracıktı. Elinize, dilinize dursun. Şu anda bunlar 650 liraya çıktı. Nereden, nereye geldik” açıklamasının anımsatıldığı açıklamada, “Rakamlar biroldukca açıdan o devirden berbat durumda olduğumuzu göstermekte ve kendisini yalanlamaktadır” denildi.
Sendikanın yazılı açıklamasında şu sözler yer aldı:
“Siyaseten her sıkıştığında “hepimiz tıpkı gemideyiz” tekerlemesini söyleyenlerin, kaptan köşkünden başını uzatıp da makine dairesindekilerin halini görmeme inadı devam etmektedir. Bunun en yeni örneği Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın Atatürk Havalimanı’nda yaptığı son konuşma olmuştur.
Fahiş fiyat artışları ve kiraların artmasıyla öğrencilerin konut bulmakta zorlanmasına dair nasıl bir adım atacakları sorusu üzerine Erdoğan, güllük gülistanlık bir iktisat tablosu çizmiştir. “Biz bakılırsave geldiğimizde üniversite öğrencilerinin aldığı burs 45 liracıktı. Elinize, dilinize dursun. Şu anda bunlar 650 liraya çıktı. Nereden, nereye geldik…” sözünü düzeltmek, bir daha bize düşmüştür.
“goreve geldiğimizde” denilerek makul bir tarih seçilmiş, 2000 krizi diye bilinen ve bilhassa besin fiyatlarındaki artışı 2002’de gösteren sancılı süreç işaret edilmiştir. İktisat derslerinde okutulacak kadar ülkenin iktisat tarihine işleyen bir krizle şimdiyi kıyaslansa da, sayılar biroldukça açıdan o devirden berbat durumda olduğumuzu göstermekte ve kendisini yalanlamaktadır.
Üniversiteli gençlerimizin durumuna yalnızca temel besin unsurları üzerinden bakacak olursak, karşımıza çıkan tablo utanç vericidir.
*O tarihte bir öğrenci aldığı 45 bin ‘lik (eski parayla) bursla 14 kilo peynir alabiliyorken artık 10,5 kiloyu lakin alabilmektedir.
* Bir havuz medya muharriri, “Herkes peynir yiyecek değil ya” diye yazmadan evvel, temel ve en ucuz protein kaynağı olan, öğrenci konutlarının vazgeçilmezi olan yumurtaya bakılabilir. AKP iktidara geldiğinde bir üniversiteli aldığı bursla 967 yumurta alabiliyorken, artık 433 yumurtayla yetinmek durumundadır. Kendi çocuklarına galeri dolusu otomobiller alanlar, halkın evlatlarına bir menemeni hayli görmüş biçimdedir.
* Kırmızı et, artık ülkenin büyük kesiti için lüks olduğuna nazaran, daha sıradan bir öteki temel besin hususu olan pirinçe bakılabilir. Erdoğan misyona geldiğinde bir üniversiteli aldığı bursla 22,5 kilo pirinç alabiliyorken, artık tıpkı markadan yalnızca 11 kilo alabilecektir. Yani şayet bu bir obeziteyle savaşma taktiği değilse, bu yüzde 50’lik düşüş açıklanamaz bir rezalettir.
* Halkın çocuklarına tereyağı ve zeytinyağını hayli gorecekleri için ayçiçek yağına bakmayı uygun buluyoruz: 2002 yılında bir üniversiteli bursuyla 29 litre ayçiçek yağı alabiliyorken, artık yalnızca 23 litre alabilmektedir.
* Gerçekleri artık eş dostun başına getirildiği resmi kurumların sayıları bile gizleyememektedir. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) deklare ettiğı tüketici fiyat endeksi (TÜFE) ise Aralık 2002 Aralık ayından Kasım 2020’e kadar yüzde 409 artmıştır. Bu data; Aralık 2002’de 100 liraya alınan bir mal sepetinin Kasım 2020’de lakin 509 TL’ye alınabildiğini ispat etmektedir. O dönemki bursla cep telefonu alınabiliyorken, şimdiki burs ölçüsüyle temel besin hususlarını içeren bir alışveriş yapıldığında en çok 10 günlük konut muhtaçlığı karşılanabilmektedir.
Tek başına bu sayılar bile gerçek bir kıyas yapmak için yetersizdir. O dönemki yurt meblağlarına, benzeri semtlerdeki meskenlerin kira fiyatlarına, faturalardaki fahiş artışa bakıldığında gençler için durumun 2000 krizinden bile beter olduğu görülecektir.
Bir öteki konu ise AKP periyodunda toplumun genel olarak süratle fakirleşmiş olmasının, zenginler ceplerini daha epey doldururken yoksulu daha yoksul hale getiren bu tertibin gençlere yansımasına bakılması gerektiğidir. Zira o tarihlerde üniversite okuyan evlatlarına aileler genel olarak para yollayabiliyorken, artık ülkemiz, güzel üniversiteleri kazandığı biçimde ailesi fakir olduğu için gidemeyen gençlerle doludur. Ülkede her şeyde olduğu üzere kiralar konusunda da bir kontrol ve standart olmaması, çocukları gözü dönmüş bir açgözlülüğün önüne bırakmış, ilmi düşünecekleri bu gencecik yaşlarında barınma meselesini düşünmekten başlarını kaldıramaz hale getirmiştir.
Evvelce bu ülkede orta sınıf aileler için “üniversiteyi kazanırsan sana bir otomobil alacağım” kelamı gelenekselleşmişken, artık o gencimize dondurma çubuğu çekilişinden bir otomobil çıksa dahi aileler akaryakıt parasını ödeyebilecek durumda değildir.
Kuşkusuz problemin en temel yanlarından birisi, öğrencilere verilen bu paralarla ilgili doğruların tam olarak söylenmemesidir. Üniversite okuyan gereksinim sahibi gençlerimizi desteklemek, toplumsal devlet olmanın bir gereğiyken, bu burslar öğrencileri borçlandırmak ve parayı faizle geri almak üzerine işlemektedir. Yandaş müteahhitlerin vergi borçlarını artık bir rutin olarak sıfırlayan AKP iktidarı, üniversite mezunu olup çabucak hemen iş bulamamış gençlerimizin meskenlerine haciz memurları göndermeyi iş edinmiştir. İktisat, birileri için “şaha kalkmış”sa da fakir halkı ve ülkenin geleceği olan gençlerimizi tepmiştir.
AKP iktidarının fakir aileler için kabusa dönüşen ve her sene kaldırıldığı belirtildiğı biçimde bir sistem garabeti olarak varlığını sürdüren harçların, sayelerinde kalktığını söylemesi de burs açıklaması kadar trajikomik olmuştur.
Eğitimin Anayasa’da yazdığı üzere parasız, kamusal verilmesi gereken bir devlet hizmeti olduğunu her vakit vurgulayan Eğitim-İş olarak altını çiziyoruz:
4 gencin 1’inin işsiz olduğu, Avrupa’daki yaşıtları dünyayı gezerken bizim gençlerimizin istediği kitapları alabilmek için bile yaz uzunluğu çalıştığı, gençlerimizin yarısından fazlasının yurtharicinde yaşama hayali kurduğu bir ülkenin siyasi iktidarı, en azından bu mevzuya gerçekçi yaklaşmalıdır. esasen halktan alınan vergilerle yapılan icraatları “elinize dizinize dursun” üzere lütfeder bir zihniyetle anlatmak yerine, icraatları halkın gerçek gereksinimleri doğrultusunda, onların yararına olacak biçimde artırmak devleti direktörün temelidir, olmalıdır. Bu ülkenin gençlerinin azarlanmaya, baskılanmaya, sindirilmeye, borçlandırılmaya değil desteklenmeye muhtaçlığı vardır. Prestijden tasarruf olmaz diyerek halkın parasıyla edindikleri hiç bir lüksten geri kalmayanların anlamadığı gerçek, bir ülke için en büyük prestijin yeterli yetişmiş, âlâ eğitim almış, memnun ve gelecek dolu gençlerle dolu olmasıdır.” (ANKA)
Eğitim-İş Merkez İdare Şurası, “AKP İktidarı Gençlerin Yoksulluğunu Görmüyor” başlığıyla yaptığı yazılı açıklamada, 2021-2022 eğitim-öğretim periyodunun başlamasıyla birlikte öğrencilerin yaşadığı problemlerin hükümet tarafınca görülmediğine dikkat çekti.
“Rakamlar biroldukça açıdan kendisini yalanlamaktadır”
Cumhurbaşkanı ve AKP Genel Lideri Recep Tayyip Erdoğan‘ın, “Biz misyona geldiğimizde üniversite öğrencilerinin aldığı burs 45 liracıktı. Elinize, dilinize dursun. Şu anda bunlar 650 liraya çıktı. Nereden, nereye geldik” açıklamasının anımsatıldığı açıklamada, “Rakamlar biroldukca açıdan o devirden berbat durumda olduğumuzu göstermekte ve kendisini yalanlamaktadır” denildi.
Sendikanın yazılı açıklamasında şu sözler yer aldı:
“Siyaseten her sıkıştığında “hepimiz tıpkı gemideyiz” tekerlemesini söyleyenlerin, kaptan köşkünden başını uzatıp da makine dairesindekilerin halini görmeme inadı devam etmektedir. Bunun en yeni örneği Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın Atatürk Havalimanı’nda yaptığı son konuşma olmuştur.
Fahiş fiyat artışları ve kiraların artmasıyla öğrencilerin konut bulmakta zorlanmasına dair nasıl bir adım atacakları sorusu üzerine Erdoğan, güllük gülistanlık bir iktisat tablosu çizmiştir. “Biz bakılırsave geldiğimizde üniversite öğrencilerinin aldığı burs 45 liracıktı. Elinize, dilinize dursun. Şu anda bunlar 650 liraya çıktı. Nereden, nereye geldik…” sözünü düzeltmek, bir daha bize düşmüştür.
“goreve geldiğimizde” denilerek makul bir tarih seçilmiş, 2000 krizi diye bilinen ve bilhassa besin fiyatlarındaki artışı 2002’de gösteren sancılı süreç işaret edilmiştir. İktisat derslerinde okutulacak kadar ülkenin iktisat tarihine işleyen bir krizle şimdiyi kıyaslansa da, sayılar biroldukça açıdan o devirden berbat durumda olduğumuzu göstermekte ve kendisini yalanlamaktadır.
Üniversiteli gençlerimizin durumuna yalnızca temel besin unsurları üzerinden bakacak olursak, karşımıza çıkan tablo utanç vericidir.
*O tarihte bir öğrenci aldığı 45 bin ‘lik (eski parayla) bursla 14 kilo peynir alabiliyorken artık 10,5 kiloyu lakin alabilmektedir.
* Bir havuz medya muharriri, “Herkes peynir yiyecek değil ya” diye yazmadan evvel, temel ve en ucuz protein kaynağı olan, öğrenci konutlarının vazgeçilmezi olan yumurtaya bakılabilir. AKP iktidara geldiğinde bir üniversiteli aldığı bursla 967 yumurta alabiliyorken, artık 433 yumurtayla yetinmek durumundadır. Kendi çocuklarına galeri dolusu otomobiller alanlar, halkın evlatlarına bir menemeni hayli görmüş biçimdedir.
* Kırmızı et, artık ülkenin büyük kesiti için lüks olduğuna nazaran, daha sıradan bir öteki temel besin hususu olan pirinçe bakılabilir. Erdoğan misyona geldiğinde bir üniversiteli aldığı bursla 22,5 kilo pirinç alabiliyorken, artık tıpkı markadan yalnızca 11 kilo alabilecektir. Yani şayet bu bir obeziteyle savaşma taktiği değilse, bu yüzde 50’lik düşüş açıklanamaz bir rezalettir.
* Halkın çocuklarına tereyağı ve zeytinyağını hayli gorecekleri için ayçiçek yağına bakmayı uygun buluyoruz: 2002 yılında bir üniversiteli bursuyla 29 litre ayçiçek yağı alabiliyorken, artık yalnızca 23 litre alabilmektedir.
* Gerçekleri artık eş dostun başına getirildiği resmi kurumların sayıları bile gizleyememektedir. Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) deklare ettiğı tüketici fiyat endeksi (TÜFE) ise Aralık 2002 Aralık ayından Kasım 2020’e kadar yüzde 409 artmıştır. Bu data; Aralık 2002’de 100 liraya alınan bir mal sepetinin Kasım 2020’de lakin 509 TL’ye alınabildiğini ispat etmektedir. O dönemki bursla cep telefonu alınabiliyorken, şimdiki burs ölçüsüyle temel besin hususlarını içeren bir alışveriş yapıldığında en çok 10 günlük konut muhtaçlığı karşılanabilmektedir.
Tek başına bu sayılar bile gerçek bir kıyas yapmak için yetersizdir. O dönemki yurt meblağlarına, benzeri semtlerdeki meskenlerin kira fiyatlarına, faturalardaki fahiş artışa bakıldığında gençler için durumun 2000 krizinden bile beter olduğu görülecektir.
Bir öteki konu ise AKP periyodunda toplumun genel olarak süratle fakirleşmiş olmasının, zenginler ceplerini daha epey doldururken yoksulu daha yoksul hale getiren bu tertibin gençlere yansımasına bakılması gerektiğidir. Zira o tarihlerde üniversite okuyan evlatlarına aileler genel olarak para yollayabiliyorken, artık ülkemiz, güzel üniversiteleri kazandığı biçimde ailesi fakir olduğu için gidemeyen gençlerle doludur. Ülkede her şeyde olduğu üzere kiralar konusunda da bir kontrol ve standart olmaması, çocukları gözü dönmüş bir açgözlülüğün önüne bırakmış, ilmi düşünecekleri bu gencecik yaşlarında barınma meselesini düşünmekten başlarını kaldıramaz hale getirmiştir.
Evvelce bu ülkede orta sınıf aileler için “üniversiteyi kazanırsan sana bir otomobil alacağım” kelamı gelenekselleşmişken, artık o gencimize dondurma çubuğu çekilişinden bir otomobil çıksa dahi aileler akaryakıt parasını ödeyebilecek durumda değildir.
Kuşkusuz problemin en temel yanlarından birisi, öğrencilere verilen bu paralarla ilgili doğruların tam olarak söylenmemesidir. Üniversite okuyan gereksinim sahibi gençlerimizi desteklemek, toplumsal devlet olmanın bir gereğiyken, bu burslar öğrencileri borçlandırmak ve parayı faizle geri almak üzerine işlemektedir. Yandaş müteahhitlerin vergi borçlarını artık bir rutin olarak sıfırlayan AKP iktidarı, üniversite mezunu olup çabucak hemen iş bulamamış gençlerimizin meskenlerine haciz memurları göndermeyi iş edinmiştir. İktisat, birileri için “şaha kalkmış”sa da fakir halkı ve ülkenin geleceği olan gençlerimizi tepmiştir.
AKP iktidarının fakir aileler için kabusa dönüşen ve her sene kaldırıldığı belirtildiğı biçimde bir sistem garabeti olarak varlığını sürdüren harçların, sayelerinde kalktığını söylemesi de burs açıklaması kadar trajikomik olmuştur.
Eğitimin Anayasa’da yazdığı üzere parasız, kamusal verilmesi gereken bir devlet hizmeti olduğunu her vakit vurgulayan Eğitim-İş olarak altını çiziyoruz:
4 gencin 1’inin işsiz olduğu, Avrupa’daki yaşıtları dünyayı gezerken bizim gençlerimizin istediği kitapları alabilmek için bile yaz uzunluğu çalıştığı, gençlerimizin yarısından fazlasının yurtharicinde yaşama hayali kurduğu bir ülkenin siyasi iktidarı, en azından bu mevzuya gerçekçi yaklaşmalıdır. esasen halktan alınan vergilerle yapılan icraatları “elinize dizinize dursun” üzere lütfeder bir zihniyetle anlatmak yerine, icraatları halkın gerçek gereksinimleri doğrultusunda, onların yararına olacak biçimde artırmak devleti direktörün temelidir, olmalıdır. Bu ülkenin gençlerinin azarlanmaya, baskılanmaya, sindirilmeye, borçlandırılmaya değil desteklenmeye muhtaçlığı vardır. Prestijden tasarruf olmaz diyerek halkın parasıyla edindikleri hiç bir lüksten geri kalmayanların anlamadığı gerçek, bir ülke için en büyük prestijin yeterli yetişmiş, âlâ eğitim almış, memnun ve gelecek dolu gençlerle dolu olmasıdır.” (ANKA)